Badanie dławika anodowego lampowego wzmacniacza mocy na obecność rezonansów szeregowych.  

  "To jest chyba najtrudniejszy parametr dławika anodowego. Absolutnie każdy dławik będzie miał rezonanse i jest to coś z czym musimy się pogodzić, czy się to nam podoba czy nie. Są one spowodowane kombinacją indukcyjności dławika i pojemnościami między zwojowymi. Konstrukcja dławika jest również czynnikiem mającym wpływ na rozkład rezonansów. Pierwszy jest rezonans równoległy a następnie szeregowy i w miarę wzrostu częstotliwości oba rezonanse będą występowały na przemian"  ......  

Pomiary które przeprowadzałem nie są  skomplikowane:
- ustawiamy urządzenie KF na 20-25 W mocy wyjściowej. Po podłączeniu sztucznego obciążenia oraz sprzęgacza "T" naciskamy PTT i stroimy trv w całym zakresie fal krótkich.  Zaczynamy np. od 1 MHz. Powoli kręcimy gałką VFO i obserwujemy żarówkę. W momencie gdy zaczyna świecić zbliżamy się do rezonansu szeregowego dławika. Punkt maksymalnego świecenia wyznacza dokładną częstotliwość rezonansową. Przy okazji możemy zaobserwować dobroć Q dławika. Im węższy obszar świecenia żarówki tym lepsza dobroć. Strojenie kończymy na 30 MHz. Dławiki o indukcyjności 70 - 150 µH mają  z reguły drugi rezonans po za pasmem. Jeżeli pierwszy rezonans pojawia się w paśmie amatorskim możemy próbować go przesunąć w kierunku wyższych częstotliwości. Ustawimy VFO na maksymalne świecenie żarówki,  zbliżamy izolowany wkrętak do dławika i przesuwamy wzdłuż uzwojenia. Znajdujemy miejsce gdzie żarówka przestaje świecić. Jest to punkt rezonansowy. Wystarczy teraz  rozsunąć zwoje  na kilka mm a rezonans przesunie się w "górę". Takie rozsuniecie uzwojenia spowoduje dodatkowo, że dławik w tym miejscu nie będzie się nagrzewał podczas pracy.

Dziękuję za pomoc Andrzejowi SP2GJI oraz Zbyszkowi SQ2ETN.

                           Roman SP2DDX                                30 marca 2014 r.

 (C) SP2DDX